Zapraszamy do obejrzenia wystawy ukazującej w oparciu o zbiory własne Biblioteki zagraniczne wydania wybranych dzieł „trójcy wieszczów narodowych”: Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego, a także „czwartego wieszcza” Cypriana Kamila Norwida w przekładach na języki obce.

Twórczość naszych wielkich poetów romantycznych, a szczególnie Mickiewicza, wzbudziła rezonans zagraniczny jeszcze za ich życia, chociaż sławę zyskali u obcych już po swojej śmierci: w drugiej połowie XIX wieku. Największe zainteresowanie ze strony czytelników świata wzbudzał niezmiennie autor „Ballad i romansów” oraz „Pana Tadeusza”, znacznie mniejsze towarzyszyło pozostałym wieszczom. Mickiewicz aż do dnia dzisiejszego utrzymuje się w ścisłej czołówce naszych „eksportowych” pisarzy, ustępując pod względem ilości tłumaczeń na języki obce jedynie Henrykowi Sienkiewiczowi i jego powieściom historycznym, z „Quo vadis” na czele. 

Wśród zaprezentowanych eksponatów znajdują się – między innymi – angielskie wydanie „Konrada Wallenroda” (Londyn 1883), amerykańskie „Pana Tadeusza” (Nowy Jork 1962),  niemieckie „Sonetów krymskich” (Monachium 1919),).  Ciekawostką dla największych koneserów jest rozprawa Stanisława Łempickiego z 1923 roku zatytułowana „Nieznany, najdawniejszy przekład Dziadów wileńskich na język niemiecki (1829)”, zamieszczona w periodyku „Pamiętnik Literacki”, a następnie opublikowana jako osobny druk nakładem lwowskiej oficyny poligraficznej.

Z obcych wydań pozostałych wieszczów prezentujemy – między innymi – angielskie wydanie „Ojca zadżumionych” Słowackiego z roku 1930 („The father of the plague stricken an El Arish”) oraz niemieckie i angielskie wydania „Nie-boskiej komedii” Krasińskiego, w tym wspólną, londyńsko-warszawską, edycję z roku 1924, zrealizowaną przez oficyny George Harrap&Co  oraz Książnicę Polską, zaopatrzoną we wstęp znanego brytyjskiego pisarza i polonofila, G.K. Chestertona. W przeciwieństwie do Mickiewicza, którego pisma odbiły się szerokim echem po całym świecie i weszły na trwałe do dziejów literatury powszechnej, z twórczości Juliusza Słowackiego popularność i uznanie ze strony zagranicznych czytelników zdobył głównie „Ojciec zadżumionych”, a w przypadku Zygmunta Krasińskiego jego dramat „Nie-boska komedia”. 

Ekspozycja zawiera francuski wybór poezji Norwida zatytułowany „Le Piano de Chopin” (Paryż 1937) oraz późniejszy, czeski, w tłumaczeniu Jana Pilarza, również w tytule przywołujący wiersz „Fortepian Chopina” („Chopinuv klavir”, Praga 1983). Także francuską edycję noweli Norwida „Stygmat”, dokonaną w roku 1932 przez oficynę Gallimarda w tłumaczeniu, ze wstępem i w opracowaniu Paula Cazina.

Omówienie twórczości Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego i Cypriana Kamila Norwida zawiera monografia Edouarda Krakowskiego „Trois destins tragiques” (Trzy tragiczne przeznaczenia), wydana w Paryżu w roku 1931.

Czynna od 5 grudnia br. w holu przy Rejestracji, wystawa potrwa do 5 stycznia 2023 roku.