Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy - Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego

oraz

Polskie Towarzystwo Afrykanistyczne

Katedra Języków i Kultur Afryki UW

Afrykamera

Staromiejski Dom Kultury

zapraszają na debatę online w ramach cyklu "Afryka na Koszykowej"

Wspólnoty chrześcijańskie w Afryce a zaangażowanie

społeczno-polityczne – inspiracje arcybiskupa Desmonda Tutu

debata odbędzie się w formule on-line

16 marca br. w godz. 18.00 - 20.00

 Link do debaty:

www.tinyurl.com/bd67zfwu

Zmarły 26 grudnia 2021 r. anglikański arcybiskup Kapsztadu i obrońca praw człowieka, Desmond Tutu stanowi impuls dla podjęcia debaty na temat roli kościołów chrześcijańskich w przestrzeni publicznej i w obliczu wyzwań społeczno-politycznych współczesnej Afryki.

Arcybiskup Desmond Tutu reprezentował jeden z kościołów misyjnych, przeniesionych na grunt afrykański z Europy. Jego zaangażowanie społeczno-polityczne nie tylko zostało zauważone przez wspólnotę międzynarodową, ale również otrzymało wsparcie w postaci nagród (m.in. Pokojowa Nagroda Nobla, 1984), nominacji (arcybiskup Kapsztadu, 1986) i doktoratów honoris causa (m.in. Uniwersytet Warszawski, 2004). Działalność Arcybiskupa w obronie praw człowieka i zrównoważonego rozwoju miała istotny wpływ na stosunki społeczne w Republice Południowej Afryki.

Myślą przewodnią debaty będzie kwestia obecności kościołów chrześcijańskich w przestrzeni publicznej i ich zaangażowanie na polu społeczno-politycznym. We współczesnej Afryce można wyróżnić trzy typy wspólnot o charakterze chrześcijańskim: kościoły misyjne, niezależne kościoły afrykańskie i wspólnoty ewangelikalne o orientacji głównie pentekostalnej. Każdy z tych typów wspólnot ma swoją historię, powiązania transnarodowe i regionalne oraz bierze udział w życiu publicznym. Afryka stanowi dzisiaj laboratorium nowych form chrześcijaństwa. Czy wspólnoty chrześcijańskie powinny angażować się w sprawy państwowe? Czy ich liderzy mają prawo wypowiadać się i z jakiego powodu? Czy powinny tylko głosić Ewangelię i unikać wypowiadania się na niereligijne tematy? Czym charakteryzuje się teologia afrykańska i jaka jest jej rola w budzeniu świadomości społecznej? Na ile głos liderów chrześcijańskich jest obiektywny, biorąc pod uwagę ich możliwe związki w władzą lub reprezentowanie interesów własnej wspólnoty?Jakie relacje utrzymują poszczególne wspólnoty między sobą? Jakie są ich relacje do władzy państwowej? Jakie są ich priorytety? Jakie strategie stosują, aby mieć wpływ na społeczeństwo i pozyskiwać adeptów?

Poszukiwaniem odpowiedzi na powyższe pytania zajmą się zaproszeni do dyskusji paneliści:

• ks. dr Stanisław Grodź SVD, od 1984 związany ze Zgromadzeniem Słowa Bożego. Odbył międzykulturowo-pastoralny staż (Overseas Training Programme) w Ghanie (1988-90). Studiował katolicką teologię i religioznawstwo (magisterium, KUL 1994: Rozwój islamu w Ghanie do uzyskania przez nią niepodległości w 1957 roku). Roczny kurs ‘Religie w Afryce’ w School of Oriental and African Studies (1997-98; u prof. Louisa Brennera i Paula Gifforda). Magisterski kurs w Centre for the Study of Islam and Christian-Muslim Relations, Selly Oak Colleges, University of Birmingham (M.A. in Islamic Studies, 1999: Towards Spiritual Reconciliation. Early development of Amadou Hampâté Bâ’s ecumenical ideas, promotor: dr Sigvard von Sicard). Doktorat w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (2003: Wybrane nurty afrykańskiej chrystologii w ich rodzimym kontekście kulturowym, promotor: prof. Henryk Zimoń). Wykładowca w Katedrze Historii i Etnologii Religii KUL (2003-16); odbył pobyt badawczy w Ghanie (III-XI 2006). W Anthropos Institute Sankt Augustin, Niemcy od 2016 r. Pełni obecnie funkcję dyrektora Instytutu. Jest autorem książki (2005), redaktorem 9 prac zbiorowych i ok. 50 artykułów naukowych w języku polskim i angielskim. Od 2012 r. jest członkiem grupy redakcyjnej Christian-Muslim Relations. A Bibliography History, 1500-1914 (CMR1900). Najnowsza publikacja: S. Grodź, S.M. Michael, R. Schroeder (eds), Giants’ Footprints. 90th Anniversary of Anthropos Institute (1931-2021), Baden-Baden: Academia Verlag, 2021 (https://www.nomos-shop.de/academia/titel/giants-footprints-id-101058/)

• dr hab. Anna Niedźwiedź, prof. UJ jest antropologiem kulturowym, Członkiem Prezydium Komitetu Nauk Etnologicznych PAN, Z-cą Przewodniczącego Komisji Studiów Afrykańskich KNE PAN, Członkiem: Rady Naukowej Jagiellońskiego Centrum Badań Afrykanistycznych, Komitetu Naukowego sieci PILNET (Pilgrimage Studies Network) w ramach EASA (European Association of Social Anthropologists) oraz Członkiem Rady Dyscypliny Nauki o Kulturze i Religii UJ. Obszary badawcze Profesor Niedźwiedź to antropologia religii, antropologia wizualna i zmysłów, antropologia przestrzeni i ruchu oraz krytyczne studia nad dziedzictwem, a także etnografia jako doświadczenie dialogiczne. Jej obecne projekty badawcze koncentrują się na dwóch tematach. Pierwszy z nich poświęcony jest pozycji oraz pozycjonowaniu się kobiet w kontekście współczesnego afrykańskiego chrześcijaństwa. Profesor Anna Niedźwiedź kieruje grantem pt. „Pomiędzy marginalizacją a umocnieniem. Kobiety w katolicyzmie afrykańskim (przypadek Ghany)” (WOMAC) przyznanym w ramach konkursu OPUS 16 Narodowego Centrum Nauki. Projekt łączy badania etnograficzne prowadzone w Ghanie z rozpoznaniem szerszego kontekstu, m.in. związanego z działalnością afrykańskich feministek i teolożek, dyskursami na temat kobiet i religii w różnych częściach Afryki oraz w obrębie afrykańskich diaspor, a także ruchów pan-afrykanistycznych. Równolegle Profesor Niedźwiedź kontynuuje badania rozpoczęte w 2016 r. w ramach międzynarodowego projektu poświęconego procesom formowania dziedzictwa („The heritagization of religion and the sacralization of heritage in contemporary Europe”). Szczególnie interesują Ją wyobrażenia oraz dyskursy na temat „dziedzictwa religijnego”, a także instytucjonalne oraz oddolne formy sakralizacji przestrzeni traktowanych jako związane – bądź wręcz ucieleśniające – to, co przez jednostki i grupy zostaje uznane za „dziedzictwo”. Profesor Niedźwiedź jest autorką wielu publikacji naukowych, min. książek: Obraz i postać. Znaczenia wizerunku Matki Boskiej Częstochowskiej (2005) oraz Religia przeżywana. Katolicyzm i jego konteksty we współczesnej Ghanie (2015).

• ks. prof. dr hab. Jacek Pawlik SVD ‒ w podwójnej roli panelisty oraz moderatora debaty ‒ profesor tytularny nauk humanistycznych, etnolog, afrykanista, religioznawca, zatrudniony na stanowisku profesora w Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Prowadzi badania związane ze strategiami przeżycia w miastach globalnego Południa, prekariatem i ekonomią nieformalną. Zajmuje się również rolą religii w kanalizowaniu frustracji i podtrzymywaniu nadziei na lepsze życie oraz tradycją jako czynnikiem zacofania i rozwoju. Interesują go również problemy adaptacji kulturowej oraz dialog międzykulturowy. W latach 1991-1992 był rektorem Institut de Pédagogie Religieuse – Saint Paul, Lomé; w latach 1993-1999 był współredaktorem International Journal of Ethnology and Linguistics „Anthropos”. W latach 1995-1999 był lektorem a następnie docentem w Philosophisch-Theologische Hochschule SVD, Sankt Augustin (Niemcy). W latach 1999-2007 był adiunktem w UWM, następnie, w latach 2007-2019 profesorem nadzwyczajnym w tej samej uczelni, a od 2019 roku jest profesorem zwyczajnym. Jest kierownikiem studiów doktoranckich (2010-2014) i ponownie od 2016 roku. Był kierownikiem Katedry Misjologii, Religiologii i Etnologii 2001-2004, kierownikiem Katedry Filozofii i Kultury Chrześcijańskiej 2010-2014, prodziekanem ds. nauki Wydziału Teologii 2008-2012, dziekanem Wydziału Teologii 2014-2016. Od 2020 roku sprawuje funkcję kierownika Katedry Teologii Moralnej i Nauk o Rodzinie. Jest autorem licznych książek: L’experience sociale de la mort (Fribourg 1990); Zaradzić nieszczęściu (Olsztyn 2006); Iciin takaldau. Les contes basari (Olsztyn 2010); Miasto kreatywnych ludzi (Olsztyn 2016); Twórcza codzienność mieszkańców Lomé (Olsztyn 2018) – książka wyróżniona jako najlepsza publikacja afrykanistyczna roku; Ku nowej kulturze. Zmagania adaptacyjne (Olsztyn 2020). Otrzymał liczne nagrody Rektora UWM Nagrody Rektora UWM za osiągnięcia w dziedzinie naukowej: 2003, 2006, 2007, 2011, 2017 oraz w dziedzinie organizacyjnej 2001; 2012; 2014; 2015. Profesor Jacek Pawlik jest członkiem Senatu Uczelni 2012-2020; uczelnianej Komisji Etycznej ds. Badań na Ludziach od 2016-; Komitetu Nauk Etnologiczny PAN od 2015-; Komisji Nauk Humanistycznych Oddziału PAN w Olsztynie i w Białymstoku z siedzibę w Olsztynie od 2016-; członkiem rady Centrum Badań nad Dziedzictwem Kulturowym i Przyrodniczym UWM w Olsztynie, 2013-2016 oraz Komitetu ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi Konferencji Episkopatu Polski od 2006-. Profesor Pawlik jest również członkiem licznych organizacji naukowych: Międzynarodowego Instytutu Etnologii i Lingwistyki „Anthropos”, Steyler Missionswissenschaftliches Institut; Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego; Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego oraz Olsztyńskiego Forum Nauki.

• ks. prof. dr hab. Jarosław Różański OMI, misjolog-afrykanista. Od października 1999 r. pracuje na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W latach 2004-2013 był kierownikiem Katedry Historii Misji oraz kierownikiem Sekcji Misjologii. Od 1 marca 2013 r. jest kierownikiem Katedry Misjologii. Od 1 września 2013 r. do 30 września 2016 r. był dyrektorem Instytutu Dialogu Kultury i Religii. Obecnie pełni funkcje prodziekana Wydziału Teologicznego UKSW. Ponadto jest członkiem Komitetu Episkopatu Polski ds. Dialogu z Religiami Pozachrześcijańskimi, w latach 2002-2012 r. był wiceprzewodniczącym, a od 2012 r. jest członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego. Jest autorem licznych artykułów, współredaktorem tomów zbiorowych oraz autorem kilkunastu monografii, m.in. Misje a promocja ludzka według dokumentów soborowych i posoborowych oraz praktyki misyjnej Kościoła (2001), Inkulturacja Kościoła wśród ludów Środkowego Sudanu (2004), Wokół koncepcji inkulturacji (2008), Polscy oblaci wśród Indian i Inuitów (2012), Misjonarze oblaci Maryi Niepokalanej na Madagaskarze (1980-2010) 2012, Polskie misjonarki i misjonarze w Afryce (2012), Działalność polskich oblatów Maryi Niepokalanej w Kamerunie (1970-2010) (2015).

• dr Natalia Zawiejska ukończyła studia magisterskie i doktorskie w zakresie religioznawstwa. Stypendystka DAAD (Erfurt) i Erasmus (Lipsk). Uczestniczyła w projektach badawczych afiliowanych przy ICS UL w Lizbonie (researcher) oraz SOAS w Londynie (visiting scholar). Jej głównym obszarem zainteresowań jest religia w świecie współczesnym w ujęciu antropologii i socjologii. Szczególnie bliska jest jej perspektywa postkolonialna. Zajmuje się zagadnieniami religii w Afryce, zwłaszcza w Angoli, krajach Luzofonii oraz w afrykańskich diasporach w Europie. Ponadto interesują ją zagadnienia materialności oraz medialności religii, relacji religii i przestrzeni, a także religii w kontekście sztuki, praktyk muzealnych i wystawienniczych. Zainteresowania te są związane ze studiami kuratorskimi w zakresie sztuki współczesnej, które ukończyła na Uniwersytecie Jagiellońskim. Religię widzi w kategoriach wyobraźni społecznej i antropologii wyobraźni. Specjalizuje się badaniach pentekostalizmu. Prowadziła badania terenowe w Angoli, na Wyspach Zielonego Przylądka, w Portugalii, Wielkiej Brytanii i w Polsce. Jej najnowszy projekt badawczy dotyczy relacji religii i miejskości w Polsce.

Nagranie transmitowane będzie na stronie internetowej Biblioteki: www.koszykowa.pl oraz na kanale YouTube Biblioteki.

Zapraszamy!

Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy - Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego

we współpracy z

Zakładem Studiów Azjatyckich Uniwersytetu SWPS

i Oddziałem Warszawskim TPP-Ch

w ramach cyklu czwartkowych spotkań o Azji Wschodniej 

Debaty Azjatyckie

zapraszają na spotkanie dyskusyjne on-line:

Birma rok po zamachu stanu. Pełzająca anarchizacja upadającego państwa

Zagadnienie przedstawi: 

Dr hab. Michał Lubina

Moderator:

 Ambasador Krzysztof Szumski  

24 lutego 2022 (czwartek), w godz. 18.00-20.00

kanał You Tube Biblioteki

Prelekcja odbywa się na stronie Biblioteki www.koszykowa.pl

Pytania można wcześniej zgłaszać do moderatora na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

W trakcie debaty można przesyłać pytania na YouTube.

Spotkanie będzie również dostępne w Archiwum na kanale YouTube Biblioteki ( https://www.youtube.com/playlist?list=PLDZalUEvk-GNaiDClmiFp8fI2x0utg50F)

Zapraszamy także na stronę Zakładu  Studiów Azjatyckich, gdzie są dostępne różne materiały i nasze publikacje, jak też na stronę Biblioteki, gdzie znajdą Państwo informacje także o innych debatach na tematy międzynarodowe Biblioteki wraz z archiwum: http://www.koszykowa.pl/dla-czytelnikow/home/debaty-miedzynarodowe

***

Birma rok po zamachu stanu. Pełzająca anarchizacja upadającego państwa

/24 luty 2022/

1 lutego 2021 roku armia birmańska (Tatmadaw) dokonała czwartego w historii kraju zamachu stanu, kończąc trwającą dekadę transformację ustrojową zwaną „zdyscyplinowaną demokracją”, która dała Birmie imponujący rozwój gospodarczy. Zaaresztowano cywilnych przywódców kraju, w tym pokojową noblistkę Aung San Suu Kyi, krwawo stłumiono pokojowe protesty i przywrócono wszechwładzę wojska. Pucz pomyślany jako korekta kursu w wewnętrznych rozgrywkach birmańskich elit, okazał się bardzo kosztowany politycznie. Nielubiana do tej pory armia – jej poparcie oscyluje wokół 5-7% - stała się znienawidzona, a spacyfikowane społeczeństwo wybrało trzy drogi: wewnętrznej bądź zewnętrznej emigracji lub chwycenia za broń. Utworzono Ludowe Siły Samoobrony (pyithu kakweye tat pwe, skrót: PDF), paramilitarne bojówki zbrojnie walczące z armią birmańską. Ponad setka owych PDFów dołączyła do partyzantek etnicznych operujących od siedmiu dekad na pograniczach kraju. Chociaż Tatmadaw ma miażdżącą przewagę liczebną (ok. 400 tysięcy żołnierzy wobec ok. 70 tys. partyzantów i ok. 10 tys. bojowników PDFów), to mimo brutalnych działań nie jest w stanie stłumić tego ogólnonarodowego ruchu oporu. Nieustanne walki powodują pełzającą anarchizację kraju. Pucz miał katastrofalny wpływ na gospodarkę: PKB zmniejszyło się o 18%,  birmański kyat stracił połowę wartości, ponad milion osób w 2021 r. utraciło pracę w przemyśle, budownictwie, turystyce i innych sektorach. Inwestorzy zagraniczni en masse wycofują się z kraju, w tym wielkie korporacje energetyczne, działające tam od wielu lat.. Prawie połowa ludności już znajduje się poniżej progu ubóstwa. Do tego dochodzi upadek służby zdrowia,  zamachy terrorystyczne, fatalizm społeczny i drenaż mózgów. Obie strony – Tatmadaw i ruch oporu – odrzucają jakiekolwiek mediacje, zamierzając walczyć do wyniszczenia przeciwnika. Dopóki ta birmańska wersja „kto kogo” nie zakończy się całkowitym zwycięstwem jednej ze stron, Birma staczać się będzie w otchłań anarchii, coraz bardziej stając się państwem upadłym. W trakcie spotkanie przedstawiona zostanie sytuacja w kraju oraz rozrysowane będą scenariusze na przyszłość.

(Opr. M. Lubina)

Dr hab. Michał Lubina jest adiunktem w Instytucie Bliskiego i Dalekiego Wschodu UJ, wcześniej był m.in. dyrektorem Instytutu Sejonga UJ (2016-2017) i profesorem wizytującym na Uniwersytecie Chulalongkorna w Bangkoku (2018). Autor ośmiu książek, w tym A Political Biography of Aung San Suu Kyi (Routledge: New York-London, 2020) i Pani Birmy (PWN, Warszawa, 2015); jego rozprawa habilitacyjna (The Moral Democracy, Scholar Warszawa, 2018) została przetłumaczona na birmański i wydana w Rangunie tuż przed puczem.   

Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy - Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego

we współpracy z

Zakładem Studiów Azjatyckich Uniwersytetu SWPS

i Oddziałem Warszawskim TPP-Ch

w ramach cyklu czwartkowych spotkań o Azji Wschodniej 

Debaty Azjatyckie

zapraszają na spotkanie dyskusyjne on-line:

Chiny ery Xi Jinpinga: aspekty wewnętrzne i zewnętrzne

Zagadnienie przedstawi: Prof. Bogdan Góralczyk

Moderator: Ambasador Krzysztof Szumski  

27 stycznia 2022 (czwartek), w godz. 18.00 - 20.00

Prelekcja odbywa się na stronie Biblioteki www.koszykowa.pl

Pytania można wcześniej zgłaszać do moderatora na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

W trakcie debaty można przesyłać pytania na YouTube.

Spotkanie będzie również dostępne w Archiwum na kanale YouTube Biblioteki ( https://www.youtube.com/playlist?list=PLDZalUEvk-GNaiDClmiFp8fI2x0utg50F)

***

Chiny ery Xi Jinpinga: aspekty wewnętrzne i zewnętrzne

27 stycznia 2022

Chiny pod wodzą nowego asertywnego przywódcy Xi Jinpinga, u władzy od końca 2012 r., ponownie dość gruntownie się zmieniły. Poważne zmiany zaszły tak na tamtejszej scenie wewnętrznej, jak i w zachowaniach na arenie międzynarodowej. Są one na tyle głębokie, a przez stały wzrost wagi i znaczenia ChRL także znaczące (dla całego świata), że Autor, który pod koniec 2018 r. wydał obszerny tom na ten temat, postanowił powrócić do tematyki chińskiej transformacji oraz wzrostu ich znaczenia na arenie globalnej w nowej książce, zatytułowanej "Nowy Długi Marsz". Zajął się w niej trzema podstawowym zagadnieniami: 1. Systemem politycznym i sposobem rządzenia Chinami - tradycyjnie i w "erze Xi Jinpinga"; 2. Zmianą modelu rozwojowego - na nowy, zwany "podwójnym obrotem" (z naciskiem na innowacje, eksplorację kosmosu itd.); 3. Rosnącą rolą Chin na arenie globalnej, z trzema podstawowymi motywami przewodnimi, czyli kwestią Hongkongu, Tajwanu oraz relacji z USA - dotychczasowym hegemonem, gdzie mamy do czynienia ze zderzeniem interesów, zwanym już często Nową Zimną Wojną..

W trakcie spotkania będą prezentowane główne ustalenia płynące z tej pracy, w której narrację doprowadzono do wczesnej jesieni 2021 roku.

(Opr. B. Góralczyk)

Prof. dr hab. Bogdan Góralczyk – jest zatrudniony w Centrum Europejskim Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie był też dyrektorem w kadencji 2015-2020. Politolog i sinolog, znany publicysta i były dyplomata, m.in. na Węgrzech oraz w latach 2003-2008 ambasador RP w Tajlandii, na Filipinach i w Związku Mjanma (d. Birma).  Autor wielu książek i publikacji. w kraju i za granicą, na temat Chin i Azji, problemów globalnych oraz Węgier. Ostatnio wydał: Wielki Renesans. Chińska transformacja i jej konsekwencje (2018), Węgierski syndrom Trianon (2020) oraz Złota Ziemia roni łzy - esej birmański (wyd. II, rozszerzone i uaktualnione 2021), Świat Narodów Zagubionych (wywiad-rzeka, 2021) oraz Nowy Długi Marsz. Chiny ery Xi Jinpinga (2021). 

Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy - Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego 

zaprasza na wydarzenie online w ramach cyklu

"Debaty międzynarodowe: Rosja"

"Rozmowy Rosja-Zachód: rewizja porządku światowego?"

28.01.2022 r. (piątek) o godz. 18.00

/zmiana daty z 20.01.2022 r./

Właśnie skończyły się rozmowy pomiędzy Rosją a USA, NATO oraz OBWE. W tle eskalacja na granicy z Ukrainą, interwencja w Kazachstanie i żądania gwarancji bezpieczeństwa ze strony Moskwy. Jakie były wyniki rozmów i dokąd mogą one prowadzić? Wkraczamy w nowy porządek międzynarodowy, czy restaurujemy zimną wojnę? O tym dr Agnieszka Bryc z UMK w Toruniu porozmawia z gośćmi: 

• płk dr Robertem Reczkowskim, WNoPiB UMK w Toruniu oraz Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych, Bydgoszcz. Specjalizuje się we współczesnym środowisku bezpieczeństwa międzynarodowego, ewolucji pola walki, a także ich wpływie na bezpieczeństwo RP, rozwój i doskonalenie potencjału Sił Zbrojnych RP;
• dr Tomaszem Pawłuszko, analitykiem bezpieczeństwa międzynarodowego i studiów strategicznych. Amerykanistą, managerem projektów badawczo-rozwojowych, absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, doktoryzował się w Uniwersytecie Warszawskim. Obecnie związany z Uniwersytetem Opolskim, a wcześniej z Akademią Wojsk Lądowych. Współpracował z Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych RP w projekcie „NUP 2X35” w obszarze geopolityka. Autor raportów, analiz, szkoleń i książek z dziedziny stosunków międzynarodowych, ze szczególnym uwzględnieniem regionu Europy Środkowo-Wschodniej;
• dr Jackiem Raubo, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, specjalista ds. bezpieczeństwa międzynarodowego oraz obronności współczesnych państw. Stały współpracownik oraz analityk portalu http://www.Defence24.pl , wcześniej publikował swoje artykuły publicystyczne m.in. w miesięczniku „Armia” oraz „Polsce Zbrojnej”.

Debata będzie również dostępna na kanale YouTube Biblioteki.

Zapraszamy.

Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy - Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego

oraz

Polskie Towarzystwo Afrykanistyczne

Katedra Języków i Kultur Afryki UW

Afrykamera

Staromiejski Dom Kultury

zapraszają na debatę online w ramach cyklu "Afryka na Koszykowej"

Z POWROTEM DO AFRYKI? - ZWROT AFRYKAŃSKICH DZIEŁ SZTUKI Z MUZEÓW EUROPEJSKICH

debata odbędzie się w formule on-line

19 stycznia br. w godz. 18.00 - 20.00

Link do debaty: 

https://tinyurl.com/ms5ycufv

Pytania o zwrot afrykańskich dóbr kultury, które zostały przez Europejczyków wywiezione z Afryki w czasach kolonialnych są formułowane od zarania afrykańskich niepodległości, choć w zależności od zmiennej sytuacji geopolitycznej z różną intensywnością. O swoje dzieła sztuki od dziesięcioleci upomina się większość państw afrykańskich. Jako przykład można wymienić Nigerię, która domaga się zwrotów z British Museum oraz z muzeów niemieckich, Egipt żąda zwrotów z Luwru, Senegal i Benin z Muzeum Branly w Paryżu, Etiopia z Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie, Kamerun, Kongo, Namibia z Forum Humboldta w Berlinie, Madagaskar, Mali, Wybrzeże Kości Słoniowej oraz Czad z muzeów francuskich. Lista jest dużo dłuższa, gdyż setki tysięcy obiektów pochodzących z Afryki znajduje się dzisiaj w muzeach europejskich. Szacuje się, że od osiemdziesięciu pięciu do nawet dziewięćdziesięciu procent głównych dzieł sztuki pochodzących z Afryki Subsaharyjskiej znajduje się poza kontynentem, na którym powstały: w posiadaniu Quai Branly jest 70 tys. afrykańskich eksponatów, w British Museum - ponad 200 tys., w Weltmuseum w Wiedniu - 37 tys., w belgijskim Królewskim Muzeum Afryki Środkowej - 180 tys., a w Forum Humboldta - 75 tys. Fakt, że większości przypadków mamy do czynienia z kolekcjonowaniem i wystawianiem zrabowanych eksponatów, budzi słuszne wątpliwości natury moralnej i etycznej. Już w 1978 r. Amadou-Mahtar M’Bow, senegalski polityk, ówczesny dyrektor generalny UNESCO, opowiedział się za koniecznością oddania ograbionym krajom ich dóbr kulturowych, uznając je za integralną część historii i kultury zamieszkujących je ludzi. W listopadzie 2017 roku prezydent Francji, Emmanuel Macron, na Uniwersytecie Ouagadougou w Burkinie Faso, wygłosił przemówienie, w trakcie którego stwierdził, iż „afrykańskie dziedzictwo nie może być zakładnikiem muzeów europejskich”. Jako jedna z konsekwencji złożonej wówczas obietnicy restytucji afrykańskich dzieł sztuki, francuska głowa państwa powołała specjalną komisję, która w 2018 r. opracowała raport, znany od nazwiska jego twórców jako Sarr-Savoy. Senegalski pisarz i francuska historyczka sztuki zaproponowali zawarcie serii bilateralnych porozumień umożliwiających zwroty poszczególnym państwom. Po publikacji raportu Emmanuel Macron ogłosił wolę oddania dwudziestu sześciu najcenniejszych eksponatów zrabowanych przez Francuzów w 1892 r. w ówczesnym Królestwie Dahomeju Republice Beninu, co faktycznie nastąpiło w grudniu 2021 r. Także Wielka Brytania, Niemcy, Austria, Szwecja oraz Holandia, których muzea gromadzą zagrabione dzieła afrykańskiej sztuki próbują znaleźć rozwiązania kłopotliwej i moralnie dwuznacznej sytuacji. Jednym z nich była propozycja rotacyjnego wypożyczania tysiąca najcenniejszych eksponatów na czasowe wystawy organizowane w Benin City w Nigerii, co jednak okazało się rozwiązaniem połowicznym i nie do końca satysfakcjonującym stronę afrykańską. Debata o tym, czy i na jakich zasadach oddawać Afryce jej dzieła sztuki trwa i nie jest to debata pozbawiona kontrowersji oraz polemiki. Pojawiają się sceptyczne głosy mówiące, że symboliczne przemowy polityków nie przekładają się w rzeczywistości na działania inne niż propagandowe, wpisujące się w modną narrację swoistej poprawności politycznej. Czymże jest bowiem wspomniany zwrot 26 eksponatów wobec setek tysięcy wywiezionych dzieł sztuki? Jakie możliwości ekonomiczne i przede wszystkim infrastrukturalne mają muzea afrykańskie, nie licząc kilku nowoczesnych w Senegalu, Beninie i Demokratycznej Republice Konga, aby móc w nich organizować wystawy, bezpiecznie organizować kolekcje i gromadzić zbiory?

Odpowiedzi na sformułowane pytania postarają się poszukać zaproszeni paneliści, wybitni polscy naukowcy i muzealnicy od lat zajmujący się tematyką sztuki afrykańskiej, muzealnictwem oraz polskim i międzynarodowym rynkiem sztuki. Swoimi opiniami i przemyśleniami podzielą się z nami: dr Lucjan Buchalik, dr hab. Jacek Łapott, prof. US (w podwójnej roli panelisty oraz moderatora debaty), dr hab. Anna Styczyńska-Nadolska, prof. UMK, dr Justyna Napiórkowska oraz dr hab. Aneta Pawłowska, prof. UŁ.

Sylwetki panelistów:

dr Lucjan Buchalik jest etnologiem, afrykanistą – twórcą żorskiej kolekcji pozaeuropejskiej (Afryka Zachodnia, Środkowa, Daleki Wschód), od 2003 roku dyrektorem Muzeum Miejskiego w Żorach; studiował etnografię na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego – doktorat (Więzy braterstwa u ludów Dogon i Kurumba, jako wynik wspólnoty losów i kultury) obronił na Wydziale Historycznym UAM w Poznaniu (2008); do Afryki po raz pierwszy wyjechał w 1985 roku – od tego czasu prowadzi badania, głównie w Mali, Burkinie Faso, Beninie, Togo, Ghanie, na Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Ugandzie, Gwinei, Kamerunie i Czadzie. W latach 1998–2007 badał pokrewieństwo żartów między ludami Dogonów i Kurumbów. Od 2010 do 2017 roku prowadził badania z zakresu antropologii turystyki wśród Dogonów w Mali i ludu Somba w Beninie i Togo, dotyczące zmian kulturowych zachodzących pod wpływem masowego ruchu turystycznego. Podsumowaniem długoletnich prac terenowych są książki: Kolorowy Sahel (2000), Niewolnicy kobiet czyli pokrewieństwo żartów Dogonów i Kurumba (2009), Dogon ya gali. Dawny świat Dogonów (2011) oraz kilkadziesiąt artykułów w literaturze fachowej.Od 2008 roku współpracuje z Centrum Misji i Ewangelizacji w Dzięgielowie, która organizuje pomoc dla dzieci w Afryce. Uczestniczył w budowie szkoły podstawowej w Pobe-Mengao (Burkina Faso; projekt finansowany przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP, realizowany przez Centrum i warszawskie stowarzyszenie Edukacja dla Pokoju).

dr hab. Jacek Łapott, prof. US z wykształcenia jest etnologiem-afrykanistą. Większość swojego zawodowego życia związał z Muzeum Narodowym w Szczecinie kierując tam przez lata Działem Kultur Pozaeuropejskich. Dzięki jego pasji i zaangażowaniu zbiory z Muzeum, z tego zakresu, należą do największych w Polsce. Był organizatorem i kierownikiem wielu wypraw do Afryki. Zdobył tam olbrzymią wiedzę i doświadczenie. W Afryce przebywał 23 razy odwiedzając dziesiątki grup etnicznych w prawie wszystkich państwach na północ od równika. Pod koniec lat 90. XX wieku skoncentrował się na badaniach dotyczących afrykańskich społeczności refugialnych stojących wobec wyzwań współczesnej rzeczywistości. Poznał wiele grup kwalifikujących się do tego rodzaju określenia, takich jak: Dogonowie z Mali, Kurumba z Burkina Faso, Nuba z Sudanu, Somba z Beninu, Kirdi z Kamerunu, Hadżeraj z Czadu. Aktualnie rozszerza swoje zainteresowania badawcze zarówno na współczesne problemy Afryki jak i na wybrane aspekty kultury tradycyjnej (tradycja oralna). Autor ponad 80 publikacji na tematy afrykańskie, w tym monografii Dogonowie z Mali. Społeczność tradycyjna w procesie zmian (2015) oraz monografii nagrodzonej Nagrodą Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego za najlepszą naukową publikację afrykanistyczną roku Dogonowie z bliska (2019). Jest uczestnikiem licznych konferencji i sesji naukowych.

dr hab. Anna Nadolska-Styczyńska, prof. UMK jest etnologiem i muzealnikiem, emerytowanym pracownikiem naukowym Katedry Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, której była wieloletnim kierownikiem. Zainteresowania badawcze: etnologia obszarów pozaeuropejskich, polskie muzealnictwo etnograficzne, historia polskiej etnologii. Od 1988 do 2003 r. prowadziła Dział Kultur Ludowych Krajów Pozaeuropejskich Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. W latach 1989-2008 była wykładowcą Uniwersytetu Łódzkiego, a od roku 2003 była pracownikiem UMK. Autorka licznych wystaw poświęconych kulturom pozaeuropejskim, wielu artykułów z zakresu historii polskiej etnologii pozaeuropejskiej i polskiego muzealnictwa etnograficznego oraz książek: Ludy zamorskich lądów. Etnografia pozaeuropejska a działania popularyzatorskie Ligi Morskiej i Kolonialnej (Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, Wrocław 2005) oraz Pośród zabytków z odległych stron. Muzealnicy a polskie etnograficzne kolekcje pozaeuropejskie (Toruń 2011) Redaktor i współredaktor czterech publikacji zbiorowych z zakresu etnologii.

dr Justyna Napiórkowska jest historyczką sztuki i europeistką. Ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim oraz Università degli Studi di Firenze. Była stypendystką Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu oraz ukończyła program poświęcony sztuce XX wieku na Uniwersytecie Oxfordzkim. Uzyskała tytuł magistra na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego (Stosunki Międzynarodowe) za pracę na temat międzynarodowego rynku sztuki. Tytuł doktora nauk społecznych Uniwersytetu Warszawskiego uzyskała na podstawie rozprawy pt. Międzynarodowy system promocji i obiegu dzieł sztuki-struktura, geografia i mechanizmy (2015). W latach 2010-2015 była dyrektorką artystyczną Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej w Warszawie i Brukseli. Jest autorką Bloga O sztuce (Blog Roku 2010 w dziedzinie kultury, https://osztuce.napiorkowska.pl/). W roku 2015 została Polakiem Roku w dziedzinie Kultury i Nauki w Belgii. W 2016 znalazła się w Złotej Dziesiątce Kobiet Sukcesu Mazowsza.

dr hab. Aneta Pawłowska, prof. UŁ, jest historykiem i historykiem sztuki. Doktorat obroniła w 2000 r., tytuł doktora nauk humanistycznych zdobyła w roku 2014, jest profesorem nadzwyczajnym w Uniwersytecie Łódzkim od 2016 r. Od 2016 r. sprawuje także funkcję Prodziekana ds. Studiów Niestacjonarnych, Podyplomowych i Współpracy z Zagranicą Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego. Od roku 2011 jest wybranym na już na drugą kadencję aktywnym członkiem Zarządu Polskiego Instytutu Studiów Nad Sztuką Świata (http://www.world-art.pl/), którego jest też założycielką. Ponadto prof. Pawłowska pełni funkcje: Eksperta Komisji Europejskiej (od 2016), jest członkiem: sieci naukowej COST (od 2016), Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (od 2016; od 2019 Przewodnicząca Wydziału VI Sztuki i Nauk o Sztuce). Od 2015 r. posiada tytuł Rzeczoznawcy Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od roku 2017 należy także do grupy naukowo-badawczej Proxectos e Estudos Sobre Patrimonio Cultural = Project and Studies on Cultural Heritage (GI-1907), utworzonej na Universidade de Santiago de Compostela w Hiszpanii. Od 2017 r. jest członkiem „International Visiting Faculty” of Chandigarh University Punjab Indie, zaś od 2018 r. jest „external scientific fellow” (zewnętrzny pracownik naukowy) na Wydziale Historycznym University of West Bohemia, Plzen. Przewodnicząca wspólnej Komisji UŁ ds. stopni naukowych w dyscyplinach nauki o kulturze i religii o sztuce.

Prof. Pawłowska jest również Członkiem Polskiej Rady Wydawniczej Interdyscyplinarnej Serii „Krótkie Wprowadzenie”, którą tworzą eksperci skupieni wokół Uniwersytetu Oksfordzkiego (od 2016), oraz kolegium redakcyjnego półrocznika Katedry Historii Sztuki UŁ „TECHNE. Seria nowa” i Rady Redakcyjnej rocznika „Art of Orient” (od 2014) r. Prof. Pawłowska jest autorką 6 książek (w tym dwie publikacje były sfinansowane z grantu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego), redaktorką 6 monografii wieloautorskich. Ponadto ma w dorobku autorstwo ponad 70 artykułów w monografiach i czasopismach (w tym kilkanaście wydanych za granicą w językach angielskim, hiszpańskim, ukraińskim). Zainteresowania naukowe prof. Pawłowskiej dotyczą trzech głównych nurtów badawczych są to: sztuka polska XIX i XX wieku, tradycyjna sztuka i kultura Afryki Południowej oraz audiodeskrypcja dzieł sztuki.

Nagranie transmitowane będzie na stronie internetowej Biblioteki: www.koszykowa.pl , będzie również dostępne na kanale YouTube Biblioteki.

Zapraszamy!

Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy - Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego

oraz

Polskie Towarzystwo Afrykanistyczne

Katedra Języków i Kultur Afryki UW

Afrykamera

Staromiejski Dom Kultury

Instytut Bliskiego i Dalekiego Wschodu

Wydział Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ

Katedra Studiów Regionalnych i Globalnych

na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW

zapraszają na debatę w ramach cyklu "Afryka na Koszykowej"

AFRYKA PÓŁNOCNA - WYZWANIA DLA STABILNOŚCI I ROZWOJU

debata odbędzie się w formule on-line

15 grudnia br. w godz. 18.00 - 20.00

Link do debaty:

https://bit.ly/3EWqVoD

W debacie wezmą udział:

• mgr Sara Nowacka - prowadzenie spotkania – Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, doktorantka w Polskiej Akademii Nauk
• Dr Michał Lipa – Instytut Bliskiego i Dalekiego Wschodu, Wydział Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ
• Dr hab. Wiesław Lizak – Katedra Studiów Regionalnych i Globalnych, Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW
• Dr Ewa Szczepankiewicz-Rudzka – Instytut Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych, Wydział Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ

Rok 2011 dla świata arabskiego był wyjątkowy. Rozpoczęte jeszcze w grudniu poprzedniego roku zamieszki antyrządowe w Tunezji doprowadziły w połowie stycznia do ucieczki prezydenta Zajna al-Abidina ibn Aliego i rozpoczęcia proces reform politycznych i gospodarczych. Sukces demonstrantów w Tunezji zachęcił społeczeństwa innych krajów arabskich do rzucenia wyzwania dotychczasowym elitom władzy w nadziei na zmiany społeczne, gospodarze i polityczne. Masowe manifestacje wybuchły w Egipcie, Libii, Algierii, Syrii, Jemenie i wielu innych państwach, choć z różnym natężeniem i różną intensywnością.

W trzech państwach Północnej Afryki – Egipcie, Libii i Tunezji – doszło do obalenia dotychczasowych dyktatorów. Uruchomione zostały procesy zmian politycznych. Nadzieje na demokratyzację ich systemów politycznych i upodmiotowienie społeczeństw, wyrażane wówczas przez wielu analityków i badaczy świata arabskiego, nie zostały jednak spełnione. Patrząc z dzisiejszej perspektywy, wydaje się, że skutki tzw. arabskiej wiosny dla całego regionu są bardzo ograniczone, a dla niektórych państw okazały się dramatyczne.

Tunezja, od której rozpoczął się proces masowej kontestacji istniejących reżimów politycznych, przez kolejną dekadę była państwem, którego społeczeństwo zyskało najwięcej na zmianach wywołanych arabską wiosną. Rodząca się demokracja tunezyjska stanęła jednak na rozdrożu, od kiedy prezydent Kajs Su’ajjid, w związku z trudną sytuacją społeczno-ekonomiczną, dokonał w lipcu 2021 r. zawieszenia działalności parlamentu, rozwiązania ówczesnego rządu i przejęcia w istocie kontroli nad systemem politycznym państwa.

W Libii wydarzenia arabskiej wiosny przybrały bardzo krwawy przebieg, a obalenie dyktatorskich rządów Mu’ammara al-Kaddafiego nastąpiło w październiku 2011 roku po kilkumiesięcznej wojnie domowej, w której opozycja zbrojna uzyskała wsparcie zewnętrzne (m.in. państw NATO). Chaos wewnętrzny stał się cechą sytuacji politycznej Libii w następnej dekadzie, a walki różnych sił odwołujących się do regionalnych, etniczno-klanowych i religijnych tożsamości doprowadziły w istocie do upadku (dysfunkcyjności) państwowości libijskiej. Planowane na dzień 24 grudnia 2021 r. wybory powszechne są kolejną szansą na ustabilizowanie sytuacji w kraju podzielonym od dekady na strefy kontrolowane przez zantagonizowane siły polityczno-wojskowe.

Upadek władzy prezydenta Husniego Mubaraka w lutym 2011 roku rozpoczął krótki okres demokratycznego eksperymentu w historii tego kraju, jednak brak akceptacji zarówno ze strony armii, jak i części społeczeństwa, dla demokratycznie wybranych władz, wywodzących swoje korzenie ze Stowarzyszenia Braci Muzułmanów, doprowadził do zamachu stanu w lipcu 2013 roku i odbudowy politycznej roli armii egipskiej. Nowy reżim, na którego czele stoi obecnie prezydent Abd al-Fattah al-Sisi, przywrócił autorytarne metody sprawowania władzy, próbując jednocześnie modernizować kraj, choć w warunkach dużej represyjności systemu.

Kolejne spotkanie w ramach cyklu „Afryka na Koszykowej” chcemy poświęcić omówieniu sytuacji w tych krajach z perspektywy współczesnych wyzwań dla ich stabilizacji, rozwoju oraz miejsca na geopolitycznej mapie świata. Zaproszeni eksperci spróbują przedstawić te zagadnienia zarówno w kontekście bieżącej polityki, jak i w perspektywie wyzwań i zagrożeń dla ich stabilności w najbliższym okresie.

Nagranie transmitowane będzie na stronie internetowej Biblioteki: www.koszykowa.pl , będzie również dostępne na kanale YouTube Biblioteki.

Zapraszamy!

Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy - Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego

we współpracy z

Zakładem Studiów Azjatyckich Uniwersytetu SWPS

i

Oddziałem Warszawskim TPP-Ch

w ramach cyklu czwartkowych spotkań o Azji Wschodniej 

Debaty Azjatyckie

zapraszają na spotkanie dyskusyjne on-line:

XX zjazd Komunistycznej Partii Chin - przygotowania, perspektywy, możliwe implikacje

Zagadnienie przedstawi:

Prof. Józef Pawłowski

Moderator:

Ambasador Krzysztof Szumski  

25 listopada 2021 r. (czwartek) w godz. 18.00 - 20.00

Prelekcja odbywa się na stronie Biblioteki www.koszykowa.pl

Pytania można wcześniej zgłaszać do moderatora na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

W trakcie debaty można przesyłać pytania na YouTube.

Spotkanie będzie również dostępne w Archiwum na kanale YouTube Biblioteki ( https://www.youtube.com/playlist?list=PLDZalUEvk-GNaiDClmiFp8fI2x0utg50F)

Zapraszamy także na stronę Zakładu  Studiów Azjatyckich, gdzie są dostępne różne materiały i nasze publikacje, jak też na stronę Biblioteki, gdzie znajdą Państwo informacje także o innych debatach na tematy międzynarodowe Biblioteki wraz z archiwum: http://www.koszykowa.pl/dla-czytelnikow/home/debaty-miedzynarodowe

Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy - Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego

oraz

Polskie Towarzystwo Afrykanistyczne

Katedra Języków i Kultur Afryki UW

Afrykamera

Staromiejski Dom Kultury

zapraszają na debatę w ramach cyklu

Afryka na Koszykowej

OD BOOKERA DO NOBLA – LITERACKIE NAGRODY

DLA PISARZY AFRYKAŃSKICH W 2021 ROKU

debata odbędzie się w formule on-line

24 listopada br. w godz. 18.00 - 20.00

Link do debaty: https://tiny.pl/9dhhl

Rok 2021 okazał się niezwykle obfity w prestiżowe nagrody literackie przyznane pisarzom afrykańskim:

2 czerwca podczas wirtualnej uroczystości zorganizowanej w anglikańskiej Katedrze św. Michała Archanioła w Coventry, ogłoszono Davida Diopa, pisarza senegalskiego, laureatem Międzynarodowego Bookera za powieść z 2018 r. Frère d’âme (pol.wyd. Bratnia dusza, tłum. J. Giszczak, Cyranka, 2021). Powieść ta, przetłumaczona przez Annę Mocschovakis na język angielski, ukazała się w 2021 roku w Anglii pod tytułem At Night All Blood is Black.

Międzynarodowy Booker wyrósł z przyznawanej od 1969 roku Nagrody Bookera (The Man Booker Prize for Fiction). Nagrodą tą nagradzana jest najlepsza powieść anglojęzyczna autorów należących do Wspólnoty Narodów. 3 listopada 2021 roku nagrodę przyznano Damonowi Galgutowi z RPA za powieść The Promise (2021), która w Polsce ma się ukazać nakładem Wydawnictwa Czarne. Laureat na gali w BBC Radio Theatre w Londynie, odbierając Bookera dedykował nagrodę pisarzom pochodzącym z Afryki.

W 2005 roku ustanowiono nagrodę Międznynardowego Bookera (The Man Booker International Prize), kierowaną już nie do pisarzy anglojęzycznych, ale do twórców z całego świata, których książki ukazały się w angielskim przekładzie. David Diop, tegoroczny laureat, przyznaje, że Bratnia dusza powstała z powodu zaintrygowania pisarza postacią jego pradziadka, który wraz ze 135 tysiącami senegalskich żołnierzy walczył w czasie I wojny światowej w szeregach armii francuskiej. Pradziadek nigdy nie chciał opowiadać o swoich wojennych przeżyciach, co skłoniło Diopa do podjęcia refleksji o niewypowiedzianej traumie w fikcji literackiej. Bohaterem powieści jest młody Senegalczyk, który, straciwszy w jednej z bitew najlepszego przyjaciela, popada w szaleństwo. Pod osłoną nocy, zakrada się na linię frontu, zabija niebieskookich wrogów i odcina im dłonie. Początkowo budzi tym podziw wśród towarzyszy broni, ale z czasem zaczynają go oni postrzegać jako czarownika, pożeracza ludzkich dusz.

7 października Akademia Szwedzka w Sztokholmie ogłosiła Abdulrazaka Gurnaha, pisarza pochodzącego z Zanzibaru, 118 laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Żadna z powieści Noblisty nie ukazała się jeszcze w polskim tłumaczeniu, ale Wydawnictwo Poznańskie zapowiada na początek roku 2022 przekład jego ostatniej książki Afterlives (2020). Najbardziej znane powieści pisarza to Desertion (2005), By the Sea (2001), Paradise (1994) oraz Memory of Departure (1987). Abdulrazak Gurnah jest również autorem zbioru opowiadań My Mother Lived on a Farm in Africa (2006). Problematyka utworów Noblisty oscyluje wokół takich zjawisk, jak migracja i uchodźstwo. W uzasadnieniu werdyktu Akademia Szwedzka podała, że noblowski medal został przyznany Gurnahowi  „za bezkompromisową i współczującą penetrację skutków kolonializmu i losu uchodźcy, rozdartego między kulturami i kontynentami”. Noblista mieszka na stałe w Wielkiej Brytanii, gdzie przez wiele lat wykładał literaturę postkolonialną na Uniwersytecie Kent w Canterbury, skupiając się głównie na dokonaniach takich pisarzy, jak Wole Soyinka, Ngũgĩ wa Thiong’o oraz Salman Rushdie.

20 października mozambijska pisarka, Paulina Chiziane, została laureatką Prémio Camões (Nagrody Camõesa), najbardziej prestiżowej nagrody literackiej, przyznawanej pisarzom portugalskojęzycznym. Wyróżnienie jest przyznawane corocznie od 1989 roku przez portugalską Fundację Biblioteki Narodowej oraz brazylijski Narodowy Departament Książki. Nagroda jest nazywana literackim Noblem portugalskojęzycznego kręgu kulturowego. Do tej pory spośród pisarzy afrykańskich tworzących w języku portugalskim nagrodę otrzymali: Germano Almeida i Arménio Vieira z Wysp Zielonego Przylądka, Mia Couto i José Craveirinha z Mozambiku oraz Pepetela i Luandino Vieira z Angoli. Paulina Chiziane jest autorką siedmiu powieści oraz zbiorów opowiadań i poezji. Chiziane jest pierwszą Mozambijką, która opublikowała powieść. Głównymi tematami Jej twórczości są: życie kobiety w systemie poligamii, jej oscylowanie między wymogami tradycyjnej rodziny afrykańskiej a nowym, pokolonialnym porządkiem społecznym, stosunek do rytuałów inicjacyjnych, magii i religii katolickiej, a także sfera erotyki i seksualności kobiety. Pisarka mieszka w Mozambiku w regionie Zambezia.

27 października senegalski pisarz, Boubacar Boris Diop, został laureatem Nagrody Neustadt, przyznanej mu za całokształt twórczości. Ta prestiżowa nagroda została ufundowana w 1969 roku w Stanach Zjednoczonych jako odpowiednik europejskiego Nobla. Boubacar Boris Diop urodził się w stolicy Senegalu, Dakarze, w roku 1946. Jest autorem wielu książek, esejów i sztuk teatralnych.

3 listopada senegalski pisarz, Mohamed Mbougar Sarr, został nagrodzony najstarszą francuską nagrodą literacką Prix Goncourt, za powieść La Plus Secrète Mémoire des hommes (Najbardziej sekretne ludzkie wspomnienie). Sarr został uhonorowany Nagrodą Goncourtów jako pierwszy pisarz z Afryki Subsaharyjskiej. Nagroda, ufundowana przez francuskiego pisarza Edmonda de Goncourta jest przyznawana od 1903 roku przez dziesięciu członków Akademii Goncourtów. Co roku, w początku listopada, ogłaszają oni swój werdykt po obiedzie w paryskiej restauracji Drouant w II dzielnicy stolicy. Nagrodzona powieść, czwarta w dorobku pisarza, opowiada o próbie odnalezienia własnej tożsamości pisarskiej i jest osnuta na wątku poszukiwania przez bohatera tajemniczego autora, niejakiego T.C. Elimane’a i jego książki Labirynt nieludzki. Wydaje się, że postać fikcyjnego pisarza jest inspirowana losami malijskiego literata Yambo Ouologuema, choć przede wszystkim jest to powieść o literaturze i historii – znajdziemy w niej odwołania do pisarzy z całego świata, od Salmana Rushdiego, Stephena Kinga, Witolda Gombrowicza po Leopolda Senghora. To także podróż po Europie, Afryce i Ameryce Południowej.

Podczas debaty zostanie poruszona problematyka najbardziej znanych powieści nagrodzonych pisarzy. Zaproszeni paneliści porozmawiają jednak nie tylko o tym, o czym piszą wyróżnieni Afrykanie (konsekwencje kolonializmu, zjawiska uchodźstwa i migracji, wpływ tradycji afrykańskich na współczesną rzeczywistość krajów afrykańskich, postkolonialne bolączki Afryki), ale także o tym, jak piszą, jaki jest używany przez nich styl, język i sposób budowania narracji. Co zapewniło im sukces i uznanie międzynarodowych gremiów? Z jakiej perspektywy należy badać ich zróżnicowaną twórczość? Czy „deszcz” nagród literackich dla Afrykanów przełoży się na lepszą znajomość literatur afrykańskich na świecie oraz na większą międzynarodową wrażliwość na problemy Afrykanów, zarówno tych żyjących na kontynencie afrykańskim, jak i mieszkających w diasporze na innych kontynentach? Czy pojawi się większa ilość przekładów pisarzy afrykańskich na język polski? Na te i na wiele innych pytań postarają się odpowiedzieć: dr hab. Anna Branach-Kallas, prof. UMK, dr hab. Renata Diaz-Szmidt (UW), dr hab. Ewa Kalinowska (UW), dr Marcin Krawczuk (UW) oraz dr hab. Robert Kusek, prof. UJ.

SYLWETKI NAGRODZONYCH PISARZY:

Abdulrazak Gurnah

Laureat Nagrody Nobla

Abdulrazak Gurnah (ur. 1948), pisarz tanzański, otrzymał Nagrodę Nobla za „bezkompromisowe i współczujące zgłębianie wpływu kolonializmu na los uchodźców, związany z przepaścią pomiędzy kulturami i kontynentami" – czytamy w uzasadnieniu werdyktu Akademii Szwedzkiej. Pisarz jest autorem dziesięciu powieści, których tematyka oscyluje wokół problematyki migracji i uchodźstwa. Emigracja stała się udziałem samego pisarza, który w 1968 roku wyemigrował do Wielkiej Brytanii, gdzie mieszka do dzisiaj. Jest emerytowanym wykładowcą literatury na University of Kent. W 2022 roku nakładem Wydawnictwa Poznańskiego ukaże się przekład jego powieści Afterlives (2020), która opowiada o niemieckiej rzeczywistości kolonialnej w Afryce Wschodniej.

Chociaż pierwszym językiem pisarza był suahili, to tworzy on w języku angielskim i uznaje decydujący wpływ literatury anglojęzycznej na własną twórczość. Przyznaje równocześnie, że na jego wyobraźnię twórczą wpływ wywarła również literatura arabska, perska oraz kultura wyrażana w języku suahili.

David Diop

Laureat The Man Booker International Prize (Międzynarodowy Booker)

David Diop (ur.1966) pisarz z Senegalu mieszkający we Francji. Wykłada literaturę frankofońskiej Afryki na Université w Pau, na którym się doktoryzował i gdzie napisał habilitację n temat XVIII-wiecznych przedstawień Afryki w opisach europejskich podróżników. David Diop jest autorem trzech powieści. Za Bratnią duszę z 2018 roku (pol. wyd. 2021) dostał nagrodę międzynarodowego Bookera. Książka w niezwykle poruszający i psychologicznie zindywidualizowany sposób opowiada o udziale Senegalczyków w walce o Francję podczas I wojny światowej. W uzasadnieniu jury, czytamy: „jest coś niesamowitego w sposobie, w jaki narracja oddziałuje na czytelnika. My, jurorzy, zgodziliśmy się, że ta czarodziejska proza i mroczna, olśniewająca wizja zagrały na naszych emocjach i zrobiły na nas kolosalne wrażenie. Że rzuciły na nas urok”.

Mohamed Mbougar Sarr

Laureat Prix Goncourt (Nagroda Goncourtów)

Mohamed Mbougar Sarr (ur.1990) senegalski pisarz, wychowany i wykształcony w Senegalu, od 2009 r. mieszka we Francji. jest autorem czterech powieści, które zostały wyróżnianie prestiżowymi nagrodami literackimi. Już za pierwszą powieść Terre ceinte (2015) opowiadająca o przemocy islamistów w Afryce Subsaharyjskiej, pisarz otrzymał Nagrodę im. Ahmadou-Kouroumy. W swojej twórczości Sarr porusza aktualne problemy Afrykanów żyjących w Afryce oraz w krajach zachodnich. Tematem drugiej powieści Sarra z 2017 roku Silence du choeur jest zjawisko migracji Afrykanów, ich wyobcowanie i problemy adaptacyjne w Europie. Powieścią, która wzbudziła kontrowersje w Senegalu, gdzie homoseksualizm jest uważany za wykroczenie przeciw moralności i jest karalny, była kolejna książka De purs hommes (2018) poświęcona homofobii. Powieść wyróżniona Nagrodą Goncourtów La Plus Secrète Mémoire des hommes zwróciła uwagę krytyków literackich ze względu na styl, bogaty język oraz intertekstualny dialog z innymi pisarzami afrykańskimi.

Paulina Chiziane

Laureatka Prémio Camões (Nagroda Camõesa)

Paulina Chiziane (ur.1955) jest pierwszą Mozambijką, która opublikowała powieść. Jej pierwszy utwór, Balada de amor ao vento (Opowieść o miłości do wiatru), ukazała się w 1990 roku, ale najbardziej znanymi powieściami pisarki są Niketche. Uma história de poligamia (Niketche. Opowieść o poligamii z 2002 roku oraz O Alegre Canto da Perdiz (Radosny Śpiew Kuropatwy) z 2008 roku. Powieści te traktują o trudnej sytuacji afrykańskich kobiet w tradycyjnych społecznościach naznaczonych patriarchatem oraz konsekwencjami kolonializmu. Paulina Chiziane pisze po portugalsku, chociaż jej pierwszym językiem był język chope, używany na południu Mozambiku. Autorka wyznaje, że rytm jej prozy wyznacza ustna tradycja opowieści snutych wieczorem przy ognisku przez jej babcię w tym języku. Dlatego sama nie uważa siebie za powieściopisarkę, a raczej za „opowiadaczkę historii”. Chociaż powieści pisarki nie są autobiograficzne, to jednak jej życia wplata się w książki, które noszą ślad trudnych doświadczeń autorki.

Boubacar Boris Diop

Laureat Neustadt International Prize for Literature

Boubacar Boris Diop (ur. 1946) senegalski pisarz, dramatopisarz, dziennikarz i scenarzysta jest autorem dziewięciu powieści, a także zbiorów opowiadań, sztuk teatralnych oraz esejów politycznych. Niektóre z jego książek, takie jak np. Doomi Golo z 2003 roku, są napisane w ojczystym języku wolof, używanym w Senegalu, Gambii i Mauretanii. Pisarz jest zaangażowany w promowanie języków afrykańskich i w tym celu założył zarówno wydawnictwo publikujące utwory literackie pisane w afrykańskich językach rodzimych, jak również dziennik internetowy (https://www.defuwaxu.com), redagowany w wolof. W 2000 roku pisarz, wraz dziesięcioma innymi twórcami afrykańskimi, wziął udział w zbiorowym projekcie literackim, zatytułowanym «Rwanda: écrire par devoir de mémoire» (Rwanda: pisać z obowiązku pamięci), którego celem było przepracowanie traumy ludobójstwa Tutsi w Rwandzie. Owocem uczestnictwa Boubacara Borisa Diopa w tym projekcie była jego powieść z 2020 roku pt. Murambi, le livre des ossements, o której Toni Morrison, afroamerykańska laureatka Nobla z 1993 roku, powiedziała: „Ta powieść to cud…”.

Damon Galgut

Laureat The Man Booker Prize for Fiction (Nagroda Bookera)

Damon Galgut (ur.1963) pisarz i dramaturg południowoafrykański, mieszkający na stałe w Kapsztadzie. Jest autorem dziewięciu powieści i czterech sztuk teatralnych. Pisarz był już w przeszłości dwa razy nominowany do Nagrody Bookera za książki: The Good Doctor (pol.wyd. Dobry lekarz, tłum. A i P Kostarczyk, Pigamlion, Warszawa 2007) oraz w 2010 r. za powieść In a Strange Room (pol.wyd. W obcym pokoju, tłum. B. Turska, Świat Książki, Warszawa, 2013). Ostatecznie nagrodę otrzymał za powieść The Promise (2021), która w Polsce ma się ukazać nakładem wydawnictwa Czarne. Książka przedstawia historię białej południowoafrykańskiej rodziny, która składa czarnoskórej służącej tytułową obietnicę, że w przyszłości dom znajdujący się na terenie posiadłości rodziny stanie się jej własnością. Problematyka książki oscyluje wokół zagadnień klasowości, tożsamości rasowej oraz dziedziczonych traum i jest swoistą, literacką alegorią polityczno-społecznych napięć istniejących w RPA po zniesieniu apartheidu.

SYLWETKI PANELISTÓW:

Dr hab. Anna Branach-Kallas, prof. UMK, absolwentka filologii angielskiej i romańskiej, jest profesorem uczelni w Katedrze Literatury, Kultury i Komparatystyki Anglojęzycznej w Instytucie Literaturoznawstwa na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jej zainteresowania badawcze to m.in. literatura i teoria postkolonialna, trauma wojenna, komparatystyka, filozofia polityki i humanistyka medyczna. W 2018 roku opublikowała, wraz z P. Sadkowskim, monografię p.t. Comparing Grief in French, British and Canadian Great War Fiction (1977-2014) (Brill-Rodopi). Jest autorką trzech innych monografii, w tym książki p.t. Uraz przetrwania. Trauma i polemika z mitem pierwszej wojny światowej w powieści kanadyjskiej (UMK, 2014), która została wyróżniona nagrodą Pierre Savard za najlepszą monografię dotyczącą badań nad Kanadą przyznawaną przez International Council for Canadian Studies. (Współ-)redagowała szereg monografii zbiorowych i numerów czasopism, m.in., numer Tekstów Drugich poświęcony I wojnie światowej (4/2018). Opublikowała ponad 80 rozdziałów i artykułów w czasopismach takich jak Journal of War and Culture Studies, Journal of Commonwealth Literature, Journal of Literature and Trauma Studies, Canadian Literature, Studies in 20^th and 21^st Century Literature, Brno Studies in English, Teksty Drugie. Stypendystka Fundacji im. Stefana Batorego, Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej i International Council for Canadian Studies, obecnie kieruje grantem Narodowego Centrum Nauki p.t. „Sploty historii przemocy – wojna, opór i postkolonialna etyka upamiętniania w angielsko- i francuskojęzycznych powieściach pierwszowojennych XXI wieku”. Od 2019 Przewodnicząca Dyscypliny Literaturoznawstwo na Wydziale Humanistycznym UMK, od 2016 Przewodnicząca Polskiego Towarzystwa Badań Kanadyjskich. Prywatnie żona anglisty, matka dwóch synów, amatorka łyżwiarstwa i szybkiego rolkarstwa.

Dr hab. Renata Díaz-Szmidt, adiunkt w Instytucie Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich UW, w którym kieruje Zakładem Interdyscyplinarnych Badań nad Krajami Języka Portugalskiego. Wykłada również w Instytucie Filologii Romańskiej UMCS. Od października 2021 roku pełni funkcję przewodniczącej Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego. Obszarem jej badań są postkolonialne literatury afrykańskie tworzone w języku portugalskim oraz hiszpańskim. Interesują ją takie zagadnienia, jak: założenia feminizmu afrykańskiego w literaturach Afryki Subsaharyjskiej i literatury afrykańskie autorstwa kobiet, obraz dyktatur i traum w tekstach literackich, problem współczesnych migracji oraz kształtowanie tożsamości narodowej i transnarodowej w Afryce poprzez literaturę, a także  intelektualna i artystyczna działalność afrykańskiej diaspory. Jest autorką dwóch monografii: Muthiana orera onroa vayi? Dokąd idziesz piękna kobieto? Przemiany tożsamości kobiecej w powieściach mozambickiej pisarki Pauliny Chiziane, Biblioteka Iberyjska, Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich, Muzeum Polskiego Ruchu Ludowego, Warszawa, 2010, s. 299 oraz Gdzie jesteś, Gwineo? Próby kształtowania tożsamości narodowej w twórczości pisarzy z Gwinei Równikowej, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2017, s. 362. Współredagowała pięć książek, m.in. w języku polskim: Kalejdoskop afrykański. Problematyka tożsamości w literaturach Afryki przełomu XX i XXI wieku, R. Díaz-Szmidt i M. Szupejko (red.), Warszawa, ASPRA-JR, 2012; Współczesne literatury afrykańskie i inne teksty kultury w świetle badań postkolonialnych, W. Charchalis, R. Díaz-Szmidt, E. Siwierska, M. Szupejko (red.), Warszawa-Poznań, ASPRA-JR, 2015 oraz Intelektualiści afrykańscy wobec doświadczenia dyktatur, W. Charchalis, R. Díaz-Szmidt, M. Krawczuk, M. Szupejko, ASPRA-JR, Warszawa, 2018.

Dr hab. Ewa Kalinowska, adiunkt w Instytucie Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego. Prowadzi zajęcia poświęcone literaturom afrykańskim – w ILS oraz w Katedrze Języków i Kultur Afryki UW. Jest autorką monografii Diseurs de vérité. Conceptions et enjeux de l’écriture engagée dans le roman africain de langue française (2018), poświęconej afrykańskiej francuskojęzycznej literaturze zaangażowanej oraz kilkudziesięciu artykułów dot. różnorodnych aspektów twórczości pisarzy Afryki Subsaharyjskiej i wysp Oceanu Indyjskiego. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego i komitetu redakcyjnego czaspisma Afryka. Bierze udział w organizacji „Dni Afryki” na UW. Współpracuje ze Staromiejskim Domem Kultury przy realizacji projektu „Kultury i postaci Afryki”. Od dwóch lat opiekuje się małym baobabem.

Dr Marcin Krawczuk, adiunkt w Katedrze Języków i Kultur Afryki na Wydziale Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Prowadzi zajęcia poświęcone literaturom afrykańskim tworzonym w językach europejskich.  Współredagował książkę Intelektualiści afrykańscy wobec doświadczenia dyktatur, W. Charchalis, R. Díaz-Szmidt, M. Krawczuk, M. Szupejko, ASPRA-JR, Warszawa, 2018.

Obszarem jego zainteresowań naukowych jest przede wszystkim Etiopia, w tym w szczególności rękopiśmienne dziedzictwo Etiopskiego Kościoła Ortodoksyjnego. Publikował przekłady z języka gyyz („Literatura na Świecie”, 2014, nr 7/8). Jego aktualne projekty badawcze dotyczą wczesnej etiopskiej homiletyki chrześcijańskiej oraz obrazu islamu i muzułmanów w literaturze  gyyz. Współpracuje z Hiob Ludolf Centre for Ethiopian and Eritrean Studies  w Hamburgu w zakresie katalogowania rękopisów etiopskich z kolekcji europejskich i amerykańskich. Interesuje się także innymi kulturami rękopiśmiennymi Chrześcijańskiego Orientu (syryjską, arabską, koptyjską).

Dr hab. Robert Kusek, Profesor UJ w Zakładzie Komparatystyki Literackiej i Kulturowej w Instytucie Filologii Angielskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Absolwent Instytutu Filologii Angielskiej (2005) oraz Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej (2006). W 2011 r. obronił na Wydziale Filologicznym UJ pracę doktorską poświęconą powieści biograficznej, a w 2018 r. otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie osiągnięcia naukowego „Pamiętnik pisarza jako gatunek literatury dokumentu osobistego (życiopisania) w kontekście zwrotu auto/biograficznego we współczesnym pisarstwie angielskojęzycznym”. Studiował i prowadził badania na m.in. University of East Anglia, University of Edinburgh, University of Texas w Austin oraz University of Cambridge. Pełnił funkcję wykonawcy w kilku międzynarodowych projektach badawczych i edukacyjnych. Obecnie jest kierownikiem projektu badawczego „(Nie)przypadkowi turyści. Recepcja XX- i XXI-wiecznej polskiej literatury i kultury wizualnej w Republice Południowej Afryki” (NCN). Jego zainteresowania badawcze obejmują gatunki „życiopisania", współczesną powieść angielskojęzyczną, komparatystykę literacką, dziedzictwo kulturowe oraz queer. Jest autorem dwóch monografii oraz ponad 60 artykułów naukowych opublikowanych w czasopismach naukowych i tomach zbiorowych; współredaktorem 14 tomów zbiorowych oraz autorem blisko 50 artykułów, raportów, sprawozdań, analiz i wywiadów. Jego najnowsze badania skupiają się na XXI-wiecznej autofikcji, nowym przyrodopisarstwie oraz queerowym dziedzictwie.

Nagranie będzie również dostępne na kanale YouTube Biblioteki.

Zapraszamy!

Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy - Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego

we współpracy z

Zakładem Studiów Azjatyckich Uniwersytetu SWPS

i Oddziałem Warszawskim TPP-Ch

w ramach cyklu czwartkowych spotkań o Azji Wschodniej 

Debaty Azjatyckie

zapraszają na spotkanie dyskusyjne on-line:

Rola prowincji Yunnan w stosunkach ChRL z Mjanmą

Zagadnienie przedstawia: 

Prof. Dominik Mierzejewski

Moderator:

 Ambasador Krzysztof Szumski  

28 października 2021 r. (czwartek), w godz. 18.00-20.00

Spotkanie jest również dostępne w Archiwum na kanale YouTube Biblioteki ( https://www.youtube.com/playlist?list=PLDZalUEvk-GNaiDClmiFp8fI2x0utg50F)

Zapraszamy także na stronę Zakładu  Studiów Azjatyckich, gdzie są dostępne różne materiały i nasze publikacje, jak też na stronę Biblioteki, gdzie znajdą Państwo informacje o innych debatach Biblioteki na tematy międzynarodowe, wraz z archiwum: http://www.koszykowa.pl/dla-czytelnikow/home/debaty-miedzynarodowe

***

Rola prowincji Yunnan w stosunkach ChRL z Mjanmą

28 października 2021 r.

Ostatnia wizyta zagraniczna przewodniczącego Xi Jinping, przed pandemią koronawirusa, miała miejsce w Mjanmie. W styczniu 2020 r. podpisano porozumienia o współpracy, jednak nikt się nie spodziewał, że za kilka miesięcy strona chińska będzie musiała zmierzyć się z nowym wojskowym reżimem. Z pozoru relacje między bardziej autorytarnymi systemami powinny iść raczej sprawnie, bez większych perturbacji. Jednak w przypadku relacji chińsko-birmańskich sytuacja jest bardziej skomplikowana.

W czasie prelekcji przedstawione zostaną dylematy prowincji Yunnan, która jako granicząca z północną Mjanmą odpowiada za kreowanie i implementacje polityki handlowej i inwestycyjnej oraz za organizowanie i prowadzenie rozmów koncyliacyjnych i pokojowych „walczących” stron z północnej Mjanmy. Ważnym elementem dyskusji będzie przedstawienie roli władz w Kunmingu w zakresie kształtowania chińskiej polityki wobec Azji Południowo-Wschodniej co zostanie omówione na przykładzie korytarza gospodarczego Bangladesz-Chiny-Indie-Mjanma. Ta rola podmiotów prowincjonalnych, aktorów pozacentralnych, w chińskiej polityce zagranicznej jest zdecydowanie za mało omawiana i wymaga głębszej refleksji.  Problematyka zostanie omówiona w oparciu o badania finansowane przez Narodowe Centrum Nauki w ramach projektu „Role władz lokalnych w chińskiej polityce zagranicznej” (UMO-2017/25/B/HS5/02117).

(Oprac. D.Mierzejewski)

Biogram:

Dominik Mierzejewski, kierownik Ośrodka Spraw Azjatyckich; profesor Uniwersytetu Łódzkiego  w Katedrze Studiów Azjatyckich Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politologicznych UŁ; ukończył studia języka chińskiego na Shanghai International Studies University; stażysta w The Heritage Foundation w Waszyngtonie; wizytujący profesor w Chińskiej Akademii Nauk Społecznych w Pekinie; kierownik i wykonawca grantów Narodowego Centrum Nauki, Horizon 2020 oraz Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP oraz KGHM Polska Miedź; autor m.in. „China’s Provinces and the Belt and Road Initiative”, Routledge 2021; specjalizuje się w zakresie retoryki dyplomacji chińskiej, chińskiej polityki zagranicznej w ujęciu regionalnym oraz rozwoju polityczno-ekonomicznym Chin współczesnych.

Zapraszamy!

Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy - Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego

we współpracy z Polskim Towarzystwem Afrykanistycznym,

Katedrą Języków i Kultur Afryki Uniwersytetu Warszawskiego, Staromiejskim Domem Kultury

oraz Festiwalem AfryKamera

zaprasza na

debatę z cyklu Afryka na Koszykowej pt.

„Afrykańska szachownica”

Debata odbyła się w dniu 20 października 2021 r.  o godz. 18.00

w nowej Sali Konferencyjnej Biblioteki

budynek tzw. Plomby, parter, ul. Koszykowa 26/28

Transmisja debaty dostępna jest również na kanale YouTube Biblioteki.

Prowadzenie debaty:

Grzegorz Dziemidowicz, ambasador tytularny, Collegium Civitas - moderator debaty

Wiesław Lizak, dr hab., Uniwersytet Warszawski

Jerzy Skuratowicz, dr, Collegium Civitas,  b. dyplomata ONZ

Cel spotkania:

• omówienie wybranych aspektów stosunków międzynarodowych i polityki bezpieczeństwa w wymiarze globalnym i regionalnym w odniesieniu do kontynentu afrykańskiego;
• wskazanie zagadnień szczegółowych z domeny polityki, ekonomii i militarnej jako propozycji tematów na kolejne spotkania w cyklu "Afryka na Koszykowej" sezonu 2021-2022.

Wstęp: " Szachownica " gry Afryką i z Afryką nie jest rywalizacją równych szans, lecz starciem interesów państw oraz wynikających stąd ich celów strategicznych oraz doraźnej taktyki. W tej grze wyraża się także dążenie do synergii przez współpracę w rozmaitych wymiarach stosunków międzynarodowych, rozpatrywanych zarówno w wymiarze geograficznym (globalnym, regionalnym), jak i na różnych płaszczyznach oddziaływań: sojuszy polityczno-militarnych, językowych wspólnot pokolonialnych (np. frankofonia, luzofonia, Wspólnota Narodów) i walutowych (frank CFA). Biorą w niej udział nie tylko państwa, ale również szereg innych podmiotów, jak np. międzynarodowe koncerny (gospodarcze czy medialne), podmioty o charakterze religijnym (kościoły i ruchy religijne, w tym fundamentalistyczne, jak Al-Kaida czy ISIS), obywatelskie ruchy obrony praw człowieka, ekologiczne itp.  

Moderator prowadzący debatę oraz zaproszeni eksperci rozwiną komplementarnie powyższe aspekty ze szczególnym uwzględnieniem tendencji, wyzwań i konkretnych pól konfliktowych XXI wieku:

1. Postrzeganie Afryki i pozycja kontynentu w globalnej rzeczywistości.

2. Rola organizacji międzynarodowych.

3. Konflikty stare i nowe, ich tło:

spory terytorialne, rywalizacja o zasoby, nierówności społeczne, dysfunkcje instytucji państwa i autorytaryzm władzy, secesjonizm, etniczność („trybalizm”), ekstremizm ideologiczny i religijny.

Przykłady z regionów zapalnych: Maghreb – Sahara –  Sahel, Etiopia i Róg Afryki, Mozambik, sporne wody Nilu.

Zapraszamy do wysłuchania podcastu z panem Grzegorzem Dziemidowiczem i panem Jerzym Skuratowiczem: https://youtu.be/MXZwpi2Q0pg .

Wejście do Sali konferencyjnej jest możliwe bezpośrednio z ulicy przez szklane drzwi w budynku tzw. Plomby.  Ze względu na ograniczenia związane z pandemią Covid-19 obowiązuje limit uczestników spotkania - zapisy możliwe są pod adresem: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. Decyduje kolejność zgłoszeń. Lista sprawdzana będzie na wejściu.

Na terenie Biblioteki obowiązuje nakaz zakrywania ust i nosa. Po wejściu prosimy zdezynfekować dłonie (płyny dezynfekujące będą dostępne przy wejściu do sali).

Zapraszamy!